Op een zaterdagmorgen werd er onverwacht aangebeld en daar ontmoet ik vier kwieke dames bij de voordeur. Ze zijn vanuit Rosmalen afgereisd en hebben bewust het Klooster als tussenstop vertellen ze. Ze stellen zich voor als de zusters van de orde van het Heilige Hart.
Ze geven aan gehoord te hebben van de ontwikkelingen van een bed & breakfast in hun voormalig Zusterhuis èn willen dit graag met eigen ogen zien. In de actieve jaren van het Zusterhuis waren zij allen voor korte en langere bezoeken in Dalfsen geweest.
Wat mooi dat ze er zijn èn het wekt mijn nieuwsgierigheid. Maar ook onzekerheid overvalt mij. Zijn we wel met eerbied om gegaan met de Kapel? En hoe vinden ze het dat we de slaapkamers vernoemd hebben naar hun medezusters?
De zusters hebben enige haast. Ze zijn een dag er tussenuit om hun families te bezoeken in Raalte, Heino en omgeving. De kamers, de Kapel, de Biechtstoel, de sacristie worden één voor één bij langs gegaan en ze zijn vol verwondering. Op de zolderverdieping zien ze, dat de meest luxe kamer is toegewezen aan zr. Bertilia en er wordt flink gelachen om dit feit.
Ze geven aan, dat deze zuster het ontzettend komisch gevonden zal hebben, als ze nog in leven was geweest. Ze doen uit de doeken, dat zr. Bertilia prachtig en veel zong in huis en vol humor zat.
We drinken afsluitend een gezamenlijk glaasje Sinas en ze vertellen, dat ze bijeen wonen in het Bernadetteklooster in Rosmalen, nadat het aantal zusters erg afnam. Veel zusters hebben inmiddels een hoge leeftijd behaald. Een leeftijd van rond en boven de honderd is binnen hun orde geen uitzondering. Ze vertellen, dat zij met hun 70+ leeftijd de jongere generatie zijn. Binnen het Bernadetteklooster dragen zij nu ook zorg voor hun medezusters naast ook inzet van reguliere zorg. Van betekenis zijn voor de ander, kennis vergaren en delen. Dit in eenvoud samen met hun geloof in God verrijkt duidelijk hun levenspad.
Ook komen de verhalen los over het Kloosterleven in Dalfsen met wijkzuster Gondulfa, kleuterjuf Clementine en onderwijzeres zr. Louisa. Het leven binnen het Klooster van Dalfsen stond in teken van het onderwijs, het Wit-Gele Kruis en natuurlijk het geloof. Tijd en ruimte voor andere bezigheden was spaarzaam en enkele vierkante meters van het Klooster werd slechts gebruikt als ontspanningsruimte. De goedlachse zingende zuster Bertilia heeft dan ook voor welkome gezelligheid en ontspanning in het Klooster gezorgd.
Na bedankjes over en weer, vertrekken de dames naar hun families met de belofte om nog eens terug te komen.
Wat mooi dat we toevalligerwijs zr. Bertilia een plekje hebben gegeven in het Klooster.
Carlijn van der Beeke
