We krijgen het vertrouwen van een alleraardigst en energieke bloemist Wim Hazelaar, die voor zijn Japanse cursisten een huiselijke b&b zoekt èn net dat een beetje extra wil doen. Die uitdaging gingen we graag aan en wat heeft het voor mooie, ontroerende en grappige herinneringen gezorgd.
We ontvingen meerdere keren in het voor- en najaar rond de 8 tot 10 Japanse dames, die een Masterclass volgden bij destijds hun leermeester Flower artist Wim Hazelaar. Deze Japanse dames waren over het algemeen al ervaren en gediplomeerde bloemisten, met vaak ook al een eigen bedrijf. Ze kwamen voor de vakkennis en creativiteit van de bekroonde bloemist naar Nederland.
Het ontvangst was iedere keer bijzonder met vaak ook terugkerende gasten. De groep werd geleid door een juffrouw, die duidelijk in aanzien was onder de cursisten. Deze hiërarchie werd bij binnenkomst direct duidelijk door de kamerverdeling en de briefing. Zonder enig wanklank en met lach en knik werd het opgevolgd. Een mooie week tussen de bloemen in het verschiet.
Na het ontbijt met iedere dag steeds meer Japanse toevoeging, zoals zeewier en noedels, brachten we de dames zelf per bus naar de werkplaats van de heer Hazelaar. Zeker op tijd en in vaste volgorde stapte de dames in. De rit zorgde altijd voor het nodige plezier. Met regelmaat werden we gevraagd of we wilden stoppen of een extra ronde wilden maken rondom Dalfsen voor “take a picture”. Zo stonden we samen met hen op de foto in een weiland tussen de koeien, een bloemenveld, bij de Westermolen, de brug en Kasteel Rechteren. Tja waar niet eigenlijk, ze waren vol verwondering over al het moois in Nederland. Na hun reis konden we rekenen op enkele foto’s met hen samen.
In de Werkplaats van Wim Hazelaar hing altijd een gemoedelijke sfeer. De heer Hazelaar met medewerking van de juffrouw zette de lijnen uit en ze gingen ijverig aan de slag. Mooie corsages, bruidsboeketten en bombastische kunstwerken keerden ’s avonds weer terug in het Klooster. Na een week verblijf was het één mooi bloemenpracht, waar we nog lang van na konden genieten.
De avonden vulden ze met lekker eten bij restaurant Het Roode Hert en nadien ontspannen rondom en in het Klooster. De koffers werden met de dag te klein door hun inkopen in Dalfsen. Hun inkopen was zeer divers van thee, zakdoeken tot kinderfietsen. Soms werd de keuze dan maar gemaakt om het per boot, wat voor onze ogen te prijzig was, te laten verschepen. Het duurde voor hen dan wel enkele weken eer het aankwam.
Een jonge moeder skypte voortdurend met het thuisfront om geen enkele vordering van haar jonge zoon te missen. Wat duurde voor haar een week lang.
Een steeds terugkerende dame op leeftijd genoot zichtbaar van de reis naar Nederland en haar de jonge medecursisten. Ook het stevige Kloosterbier deed haar goed smaken en ze liet de anderen hier mee kennismaken. Verzustering ontstond.
In de werkplaats werd vaak gewerkt aan een groots afsluitend project. Zo hebben de dames de Rooms Katholieke kerk in Dalfsen versierd ter gelegenheid van een jubileumjaar en ook werd het provinciehuis in Zwolle prachtig versierd met verse bloemen. Wat wisten ze hier samen een ontzettend knappe prestatie neer te zetten!
Na hun presentatie was er een afsluitend diner bij Restaurant Pien in Dalfsen om het succes te vieren. Er was wel enig voorbereiding voor nodig om dit te kunnen vieren. Prachtige kimono’s werden uit de koffers gehaald, strak gestreken en aangedaan. Na enkele uren voorbereiding waren ze dan zo ver om naar Restaurant Pien te gaan en was “take a picture” nu voor ons aan de orde.
Carlijn van der Beeke
