Een bijzondere ontmoeting die mij heeft geraakt. Deze lieve oudere man hebben we al een aantal keren mogen verwelkomen. Vanuit het Westen van het land kwam hij met de auto, met zijn oer- Hollandse fiets achterop, naar Dalfsen. Een jaarlijks uitje om zijn vrouw te eren, vertelde hij bij het eerste kopje koffie.
Hij koos voor de eenvoudigste kamer van zuster Gondulfa, want “wat heb je meer nodig dan een bed?”, maar gaf aan wel lekker te willen ontbijten in de Kapel. In het vroege ochtendgloren zat hij te genieten van een stevig ontbijt. Hij vertelde een flinke fietstocht voor de boeg te hebben naar de Lemelerberg. Een aantal jaren geleden had hij na het overlijden van zijn vrouw een heel speciale boom voor haar geplant. Ieder jaar rond hun trouwdag in juni bezocht hij hun speciale boom om herinneringen op te halen en de boom in bloei te zien.
In de namiddag keerde hij weer terug in het Klooster om bij te komen in de achtertuin met een lekker biertje. De fietstocht was duidelijk zwaar geweest. Ook andere gasten keerden terug van wandel- en fietstochten en zochten hun toevlucht in de tuin. Vol liefde en leven vertelde hij over de reden van zijn verblijf in Dalfsen. Zijn mooie verhalen ontroerde mensen en er werd voor elkaar gezorgd in de tuin. Sapjes en biertjes werden gedeeld en tot in de latere avond bleef het gezellig in de tuin. Zijn energie werd bespaard door de andere gasten. Hij hoefde maar eenmalig de trap op om zijn rust te pakken in bed.
De volgende ochtend ontbeet hij niet alleen, maar met meerdere gasten aan de stamtafel. Zijn verhaal, zijn liefde voor haar en het leven, verbond de gasten met elkaar.
Na het ontbijt vervolgde iedereen weer zijn reis mèt vast ook deze man in hun hart.
Carlijn van der Beeke
